aynı sokakta oturuyorduk
hergün bir kızla gelirdi eve
adı esrarengiz
herkes onun hakkında farkı şeyLer söylerdi
ama hiç kimse gerçeği bilmezdi
kirli sakalları vardı,yeşil gözlü esmerdi
mahallenin kızları hayrandı ona
bense nefret ederdim
hiç kimseyle konuşmaz
sadece gelip geçerdi
birgün onunla yolda karşılaştık
çok güsel bir yüzü vardı
bana gülümsedi şaşırdım
ama yine de onu sevmiyordum
fakat o çok farklıydı
gece boyunca lambası yanardı
uyumak yerine onun evini seyrederdim
onu semediğim halde herşeyiyle ilgilenirdim
yavaş yavaş onu gözlemeye başladım
o an anladımki kendimi kandırmışım
ona karşı hissettiğim şey sevgiymiş
artık o eve girmeden uyuyamıyordum
yanına gelen kızları kıskanırdım
herkes onun kötü olduğunu söyleyince
hep onu savunurdum
onunla karşılaşmak için kapıda dururdum
onu yüne yolda gördüm,bana göz kırptı
yanımdan geçerken onu çağırım acelem var 'küçüğüm'dedi
bana aramızdaki yaş farkını hatırLattı
eve gidip ağladım
ama yaş farkı önemli değildi
karar verdim ona ilan-ı aşk edecektim
yolunu bekledim
birgün onu gelirken gördüm
peşine düştüm o eve girdi
biraz bekleyip kapıyı çaldım
çtı 'ne var küçüğüm' dedi
adımı bile söylemedim
'SENİ SEVİYORUM'dedim
gülümsedi cevap vermedi
'evet' dedim 'ne evet' dedi
konuşmadı koşarak dışarı çıktım
bir ay evden çıkamadım
bir gün kızlarla konuşurken ambulans geldi
onun evine girdi
sedye ile dışarı çıkardılar önümden geçerken
'bende seni küçüğüm'dedi
gözlerini yumdu kıpkırmızı oldu
herkes bana bakıyordu,ağlayarak koşmaya başladım
gözyaşlarım durmadan akıyordu sonra eve geldim
annemde ondan bahsediyormuş
ailesi yokmuş,kendi gayretiyle bu yola gelmiş
sevdiği bir kız varmış
ailesi izin vermeyince kız evden kaçmış
sokak serserileri onu öldürmüş
eve getirdiği kızlarda evi olmayan kızlarmış
çok sevip çok acı çekmiş
intihar edip,hastaneyi aramış
polisler evin duvarında'küçüğüm' yazısını bulmuş
KÜÇÜĞÜM SEN DE ÖLME yazıyormuş